Tijdens de Nationale Conventie op zaterdag 10 oktober 2020 werd Jan van Nieuwamerongen,tot grote verrassing van Jan zelf, tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau benoemd. Jan zet zich al sinds 1997 in voor JCI en is zelfs als senator nog altijd actief. Lees hier hoe Jan deze dag ervaren heeft.
Wat een weekend!
Dit jaar geen 500 man op een congreslocatie. De JCI 2020 Nationale Conventie speelde zich af vanuit een Tilburgse studio. Met slechts een stuk of 10 JCI-ers aanwezig maar honderden leden via Zoom, Facebook of YouTube verbonden. Helemaal zoals het JCI betaamd sloeg het Federatiebestuur namelijk, onmiddellijk nadat er begin oktober weer nieuwe coronabeperkingen waren opgelegd, aan het innoveren, improviseren, leren en doen.
Helemaal anders dan normaal was daarom de klus die Bas dit jaar te klaren had. En helemaal anders ook de klus die waarschijnlijk op Rianne ligt te wachten. En dus bedachten Corina Poldervaart en ik (als oud-voorzitters) dat we hen ieder moesten complimenteren en verrassen met een doos lekkere chocolade. Jozé (Danen) zou bovendien tot senator worden gepind, dus voor haar hadden we een bos bloemen meegenomen. Daarna zouden Corina en ik samen lekker gaan lunchen en bijpraten.
Niet dus. Die zaterdag de 10 e van de 10 e in 20 20 liep helemaal anders dan ik had gedacht. Rond 12:00 uur zouden we aanwezig zijn. Er was dan volgens Bas een korte pauze waarin wij de gelegenheid zouden hebben om José te feliciteren. Als oud-voorzitters wilden we liever niet op het podium dus dat vonden we een prima plan. Na binnenkomst op het geplande tijdstip kregen we eerst een kopje koffie waarna we iets voor half één naar de coulissen van de opnamestudio werden gebracht. Konden we mooi de laatste agendapunten vanachter de gordijnen nog even volgen. Tot het pauze was.
Waarschijnlijk per vergissing kreeg ik van een aardige dame die klaarblijkelijk de regie voerde een microfoon in m’n handen geduwd. Niet nodig natuurlijk want ik ging helemaal niks zeggen. En al helemaal niet op een podium! Corina vond echter dat ik ‘m maar gewoon bij me moest houden. Beetje vreemd. Maar goed. Ik ga niet het podium op! En toen zag ik plotseling de burgermeester van mijn gemeente op één van de regieschermen z’n jasje recht doen. Da’s gek dacht ik nog. Ik wist helemaal niet dat hij iets met JCI te maken had. Tijd om er goed over na te denken was er niet want Corina begon me onmiddellijk duidelijk te maken dat ik m’n eigenwijsheid aan de kant moest zetten en als de regisseuse vertelde dat ik het podium op moest gaan, dat ik dat dan gewoon moest doen! Of er toen geen lichtje geen branden? Jawel, een hele kermis zelfs.
Nu! Jan het podium op! Dus daar ging ik. En daar ging Jan de Boer ook (zo heet onze burgermeester): “Als burgemeester van de gemeente Buren, getooid met ambtsketen, richt ik graag het woord tot u allen, tijdens deze dag van de Algemene Ledenvergadering van JCI Nederland. Maar in het bijzonder, richt ik graag het woord tot één persoon in uw midden, en dat is de heer Jan van Nieuwamerongen. Meneer Van Nieuwamerongen, mag ik u vragen het geluid op maximaal te zetten, en staat uw echtgenote al naast u in de studio?”
Door mijn gedachten schoot: “Nee natuurlijk niet. Die is lunchen met onze zoon.” Maar uit de duisternis (door al die studiolampen kun je bijna niet zien wat er buiten het podium gebeurt) kwam Petra plotseling tevoorschijn. De burgermeester begon inmiddels op te sommen wat ik in de periode van 1993 tot 2004 allemaal voor het peuterspeelzaalwerk in onze gemeente had gedaan, dat ik in 1997 lid was geworden van JCI en hij vervolgde zijn verhaal met een enorme hoeveelheid superlatieven; “karrentrekker, mentor, enorme inspanning, kei in lobbywerk, een ware ambassadeur” en nog veel meer. En ik stond daar maar. Midden op het podium, midden in de spotlights. Lekker dan.
Gelukkig stond Petra naast me. Jan de Boer ging ondertussen verder: “Het is mij een eer en groot genoegen, dat ik u mag mededelen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u voor al uw verdiensten Koninklijk te onderscheiden. U bent benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.Van harte gefeliciteerd met deze Koninklijke Kroon op uw vrijwilligerswerk. Omdat ik zelf niet aanwezig kan zijn, vraag ik hierbij aan uw echtgenote om - onder mijn toeziend oog - het versiersel bij u op te spelden. (Links, op het hart).”
En aldus geschiedde. Niet alleen Corina en Bas, maar ook Petra zat dus in het complot. Geen idee wat ik precies gezegd heb nadat ‘het lintje’ was opgespeld. Ik zal ongetwijfeld de koning hebben bedankt. En misschien de burgermeester. Of Petra. Echt geen idee. Ik was verrast, vereerd en totaal flabbergasted. En dat zou nog even zo blijven.
Na de ceremonie op het podium werd me duidelijk dat Nicole van Hooy de grote karrentrekker van deze actie was. Zij was ook in de studio en dus bedachten we dat het leuk zou zijn om dan met z’n vieren wat te gaan lunchen. Past precies want meer dan 4 man mocht vanwege corona niet. Met bloemen in de hand en de medaille op m’n borst wandelden we naar de auto’s. Stond daar m’n zus met haar gezin. Helemaal emotioneel, trots op haar grote broer. Met een mooi cadeau. Zo lief. Ze had alles via YouTube gevolgd.
Nadat we even hadden bijgekletst stapten Petra en ik in de auto (Corina en Nicole waren al onderweg) en gingen we op weg naar de lunch-locatie. (Grappig. Daar stond op de parkeerplaats net zo’n auto als m’n oudste dochter heeft.) Even zoeken naar de ingang en dan snel naar binnen. Ik lustte wel wat. Bleek dat er inderdaad nog net een tafeltje van 4 beschikbaar was. De rest van het restaurant was gereserveerd door allemaal andere huishoudens. Die ik allemaal kende…
Nicole heette ons welkom met een enorm warm verhaal. We proostten. Ik hield nog een onsamenhangende speech. En we gingen aan tafel. Tot laat. Voor mij was het niet persé de medaille. Het was vooral de waardering die Nicole, samen met Corina, Erin, Inno, Bas, Petra en anderen, heeft geuit door zoveel tijd in dit “project” te steken. De waardering die mensen uitten door aanwezig te zijn bij de lunch, de honderden felicitaties via Facebook, Whatsapp, LinkedIn en Messenger en de bloemen die vanaf maandag thuis werden bezorgd.
Inmiddels ben ik erachter dat een ‘Ridder’ wat anders is dan een ‘Lid van de Orde van Oranje Nassau. Trots dus. Dankbaar ook. ‘Ridder Jan’.
Maar vanavond zet ik gewoon zelf de vuilnis buiten hoor ;-)
Highlights van de JCI-carrière van Jan:
- Lid sinds 1997 van JCI de Betuwe
- Bestuurslid JCI de Betuwe
- Voorzitter Nationale Conventie JCI Nederland in Tiel (2005)
- Nationaal Voorzitter van JCI Nederland (2007)
- Bestuurslid JCI Foundation
- Bestuurslid Global Youth Empowerment Fund
- International Advisor bij de JCI Advisory Board
Bekijk hier ook het interview van Jan met de lokale omroep
https://www.youtube.com/embed/8ZwAyNpCduM?fbclid=IwAR0pUS9t_gIPa7Q4ydxq5GHaS7DxjwQYi