Wanneer ik vertel dat ik naar de Europese Conferentie (EC) ga, heeft iedereen wel een goedbedoeld advies. “Als ik jou was, zou ik:
-
zeker een paar JCI trainingen meepakken
-
zeker naar de Dutch Delegation Night gaan
-
met een bedrijfsbezoek meegaan
-
zeker naar de General Assembly gaan en dan de First Timers award proberen te winnen”
Het zal een hele uitdaging zijn alle adviezen op te volgen; al is het maar omdat alle onderdelen van de EC parallel lopen. Dan hebben we het nog niet eens over de vele sightseeing tours die worden aangeboden door de organisatie. Het aanbod is overweldigend. Ik beschik ineens over drie accounts om me op verschillende manieren voor programmaonderdelen aan te melden. En voor ik het weet, zit ik in vier WhatsApp groepen. Voor iedereen is er wat te doen op een EC, maar wat kan ik er uithalen als een First Timer? Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Ik besluit het allemaal maar over me heen te laten komen, wat dingen te plannen – maar niet teveel- en van alles iets mee te pakken.
De Challenge
Maar eerst JCI Challenge. Voorafgaand aan de EC doe ik mee aan een trip naar Litouwen. Vanaf het vliegveld worden we opgehaald samen met een groepje JCI’ers uit Frankrijk, Engeland en zelfs Japan. In Panevėžys worden we opgewacht door meer JCI’ers. We zijn klaar om te beginnen aan twee dagen vol uitdagingen, die ons tot een team zullen smeden. Het thema van dit alles past bij een project (waar JCI een van de initiatiefnemers is) tegen malaria dat we ondersteunen: 'nothing but nets'. Dit blijkt een toepasselijk thema aangezien onze eerste uitdaging een avonturentocht door de rimboe bleek te zij. In deze rimboe werden wij, als argeloze challengers, opgewacht door duizenden muggen. Het nut van een klamboe is mij al duidelijk, laat staan hoe dit in malariagebied zal zijn. De volgende dag werken we als een team samen om onder andere een toren te maken van suiker en een vlottenrace. Met ons toepasselijke team Mosquito Power (show your B**T…!) winnen we uiteindelijk de Challenge!
Riga
Dan is het tijd om terug te keren naar Letland. Na onze intrek te hebben genomen in het appartement, wemelt het in de straten van Riga al van de JCI’ers en senators uit heel Europa. We beginnen de dag -1 door langs te gaan bij een Beiers feest, een soort officieus openingsfeest. Echt laat maken we het niet – we hebben de challenge nog in de benen en er komt nog genoeg aan de komende dagen.
EC, dag 1: juichen voor Renee
Al om 9:00 worden we opgepikt bij het Conference Hotel. Waarom? Om bij de bedrijven Skonto Prefab (betonnen bouwonderdelen) en Jauda Koks (houten palen) op bezoek te gaan. Deze excursie maakt uit van het Business Forum, een aan de EC verbonden onderdeel, gericht op innovatie in het bedrijfsleven en waar wij gratis aan mee kunnen doen. Het is een interessante dag, inclusief een fantastische lunch bij een familierestaurant en een bustour door Riga. Helaas ben ik wel te laat terug voor de First Timers bijeenkomst; daar wordt verteld onder andere over de First Timers award. Ik vang nog net op dat ik foto’s kan maken via de EC app en dat ik daar punten voor kan krijgen. En ik krijg het felbegeerde First Timers lintje onderaan mijn badge. Leuk om mee te doen aan zo’n spel, maar ik zie wel hoe het loopt- ik heb nog teveel plannen deze week. Voorafgaand aan de officiële opening is er nog een Dutch borrel waar ik helaas maar heel even kan zijn, want deze overlapt deels de First Timers bijeenkomst. Dan is er de opening: wat een overweldigend event! Het komt nog het dichtst in de buurt van een kruising tussen de Olympische Spelen en het Eurovisie Songfestival. Overal mensen met vlaggen, in nationale kleuren gekleed. En dan komen de Chief Delegates en National Presidents het podium op. Wij juichen luid als Renee van der Zwan het podium op komt namens Nederland!
EC, dag 2: Pins-Pins-Pins
Dag 2 begin ik al vroeg, met een onderdeel van het Leisure Program: een guided tour door de binnenstad van Riga. Ook heb ik inmiddels mijn conference pins ontvangen, met EC Riga en de Nederlandse vlag erop. Nu kan ik beginnen met een ander belangrijk spel: het ruilen van pins. Dit moet ik misschien even uitleggen: het is voor sommigen een hele hobby om hun Conference badge en/of kleding te versieren met pins uit zoveel mogelijk verschillende landen. Hoe krijg je die? Vrienden worden met zoveel mogelijk mensen uit andere landen. Maar een uitruil wordt wel gewaardeerd. Gedurende de week groeit het gewicht dat aan mijn nek bungelt aanzienlijk. Japanse Senatoren, andere First Timers, vrienden van de Challenge en ga zo maar door.
Ook volg een ik JCI course over leiderschap en ga ik naar een keynote van het Business Forum. Na afloop besluit ik mijn complimentary spa ticket te gebruiken die ik bij mijn aanmelding kreeg. Even wat tijd voor mezelf in al die hectiek. De dag sluit ik af met de 'D-A-Ch night', een feest georganiseerd door Duits sprekende naties.
EC, dag 3: Strategie!
Dan kom ik pas echt in het ritme: op naar de JCI morning show! Niemand minder dan JCI Secretary General Arrey Obenson wekt ons met een leuk Afrikaans dansje ('aram tam-tam'). Ook leer ik over Sustainable Development Goals (SDG’s) en allerlei projecten die JCI onderneemt op dit gebied. Daarna naar de JCI Strategy workshop. Daar denk ik mee met het Wereldbestuur over de strategie van JCI voor de komende vier jaar. Leuk om gewoon met mensen als JCI World President Brian en Past president Dawn in discussie te gaan. Erg leuk dat zelfs de input van een First Timer serieus genomen wordt. De strategy goals voor de komende vier jaar tatoeëer ik meteen op mijn bovenarm, want.die zal ik voorlopig niet meer vergeten (Impact, Motivate, Invest, Collaborate, Connect). Na afloop kan ik me gaan opmaken voor de Dutch Delegation Night. Moet ik hier nerveus voor zijn? Nou eigenlijk niet: lekker je oranje spullen aan en met de andere Nederlanders eens even onder elkaar zijn en even alle ervaringen van ons af laten glijden in een goed restaurant. Mooie speeches en een stukje teamgevoel. En niemand minder dan World President Brian komt nog even langs met Natasja Joof ('onze' Vice President (VP))!
EC, dag 4: Op naar het gala
De laatste dag trakteer ik mezelf. Rondhangen met JCI Zeeuws Vlaanderen, een rondleiding in het KGB museum, een bierexcursie, en bij de lunch zit ik zomaar ineens aan tafel bij een VP. Verder om me te gaan opladen voor de avond: JCI gala night! In mijn in Letland op de valreep nog gehuurde smoking treed ik aan in een gigantische sporthal met een enorme hoeveelheid tafels. Wij nemen plaats bij de rest van de Nederlandse delegatie. Dan begint de Award Ceremony. Serieus, ik wist niet dat er zoveel prijzen bestonden. Zelf heb ik in mijn Kamer wel eens een award gewonnen, maar dit slaat alles. De sfeer is erg ceremonieel en formeel, maar ontdooit al snel als de laatste prijs vergeven is en het buffet geopend wordt. Het eten gaat langzaam aan over in een feestavond, waarbij we eerst wat lokale dansen leren om ons voor te bereiden op Midzomernacht. Totdat de DJ begint en het werkelijk een spetterende avond wordt. Dubbel en dwars genieten!
The day after
Na deze intense week is het tijd om uit te slapen en uit te rusten. Want ik ben moe maar voldaan. Wat heb ik veel meegemaakt! Nergens spijt van gehad. Jammer dat dit maar een week duurt, want ik had nog zoveel meer willen leren, zoveel meer mensen willen spreken! Wat was nou het leukst? Ik kom er niet uit. Met Joost, mijn kamer-, en deze week ook, huisgenoot van JCI ’t Sticht, ga ik zaterdagmiddag een rondje hardlopen / bootcampen in de parken rond Riga. Terwijl ik in mijn loopritme kom laat ik de indrukken nog een keer in mijn hoofd de revue passeren. Wat was nou het meest waardevolle? Misschien was geen van de dingen die ik meemaakte echt uniek. De trainingen had ik ook in Nederland kunnen volgen. Ik heb internationale vrienden genoeg. Ik heb genoeg interessante lezingen bijgewoond in mijn leven. Maar dit EC was meer dan alleen maar een optelsom van deze activiteiten. Het was een beleving. Samen met zoveel leuke mensen deze week beleven, dat was misschien wel de magie. En wat voor JCI´er ben ik nou eigenlijk? Ik weet het nog niet, maar in elk geval een hele enthousiaste. Ik heb me inmiddels ook maar meteen ingeschreven voor de EC volgend jaar in Lyon. We gaan nog meer beleven! Maar eerst is het tijd om die avond nog naar Jurmala te gaan waar we met (bijna) alle JCI’ers nog even naar het after-EC event gaan. Het Letse Midzomernachtfeest betekent opblijven tot de zon op komt.
Geschreven door Thierry Kortekaas